Pierwsze sieci wodne, zwane także systemami wodociągowymi, pojawiły się już w starożytności. Przykłady wczesnych sieci wodnych można znaleźć w starożytnych cywilizacjach Mezopotamii, Egiptu, Chinach, Indiach i Grecji.
W Mezopotamii, w dolinie rzeki Tygrys i Eufrat, istniały systemy wodociągowe już około 4000 lat p.n.e. Wielkie miasto-państwo Babilon, które powstało w III tysiącleciu p.n.e., miało rozbudowane sieci wodociągowe, w tym kanały nawadniające pola oraz systemy zaopatrywania w wodę mieszkańców.
W starożytnym Egipcie również istniały rozbudowane systemy wodne. Wielka Równina Nilu była nawadniana dzięki skomplikowanym sieciom kanałów, a w niektórych miastach istniały systemy wodociągowe, które dostarczały wodę do świątyń, pałaców i domów prywatnych.
W Chinach pierwsze sieci wodne powstały około 2000 lat p.n.e. Wielka ściana Chińska, zbudowana w okresie dynastii Qin (221-206 p.n.e.), miała także system wodociągowy, który dostarczał wodę do fortów i umożliwiał zasilanie wieżyczek strażniczych.
W Indiach pierwsze zaawansowane systemy wodociągowe powstały w starożytnym mieście Mohendżo-daro w dolinie Indusu, około 2500 lat p.n.e. Miasto to miało dobrze zorganizowane systemy kanalizacyjne i wodociągowe, które dostarczały wodę mieszkańcom.
W starożytnej Grecji także rozwinięto systemy wodociągowe. Miasta takie jak Mykeny i Knossos na Krecie miały systemy wodociągowe, które zasilały fontanny, pałace i domy.
Wszystkie te starożytne sieci wodne miały różne formy i zastosowania, ale stanowiły ważne kroki w rozwoju technologii zaopatrzenia w wodę i były fundamentem dla późniejszych systemów wodociągowych.